چوب ، به علت در دسترس بودن و تولید آسان، اولین و قدیمی ترین پروفیل تشکیل دهنده در و پنجره است. رنگ گرم و بافت پروفیل چوبی در طراحی داخلی فضا نقش به سزایی دارد و باعث ایجاد فضایی زیبا و منحصر به فرد می شود. چوب با داشتن خاصیت رنگ پذیری بر روی سطح خود امکان ساخت پروفیل های چوبی رنگی را فراهم می نماید. نارسانا بودن چوب باعث شده است که این متریال به عنوان عایق حرارتی عمل کرده و موجب کاهش ضریب انتقال حرارت و بهبود مصرف انرژی در ساختمان می شود. ضریب انتقال حرارت در پنجره چوبی با شیشه دوجداره، بین دو مقدار ۱٫۲ و ۲٫۹در نظر گرفته می شود. مقاومت در برابر ضربه و محکم بودن چوب، می تواند روش ساخت و نصب در و پنجره های چوبی را آسان نماید. به دلیل مقاومت کم چوب در برابر جذب و نفوذ آب، با گذشت زمان به مرور دچار اختلال در کارایی و عملکرد پروفیل پنجره می شود. برای افزایش کیفیت،کارایی و طول عمر مفید پروفیل های چوبی می توان پوششی بدون رنگ بر روی چوب ایجاد نمود. همچنین با پیشرفت تکنولوژی ساخت، قابلیت تولید در و پنجره دوجداره چوبی نیز فراهم شده است و با استفاده از پوشش های مناسب، پوشش پی وی سی، پوشش فایبرگلاس و پوشش آلومینیوم، می توان پروفیل چوبی در و پنجره را در برابر شرایط جوی و نفوذ آب باران مقاوم نمود.
با گذر از میان سازه های بسیار قدیمی کشورمان – بویژه در شهرهای اصفهان و کاشان – بناهای فراوانی راهستند که دارای پنجره هایی بسیار زیبا و کاربردی می باشند. این پنجره های چوبی که به “اُرسی” مشهورند که بر خلاف پنجره های لولایی امروزی، در راستای عمودی حرکت کرده و در پس ضامنی چوبی متوقف می شدند. استفاده از این پنجره چوبی که به خوبی تسلط معماران و نجّاران ایرانی بر روی چوب و استفاده بهینه از این ماده را به تصویر می کشد، با وجود سازگاری فراوان با برخی از اقلینم های جغرافیایی کشورمان و زیبایی محصورکننده خود، اینک در میان ادوات ساختمانی جایی نداشته و کمتر مورد استفاده قرار می گیرد. با این حال چوب به عنوان ماده ای طبیعی آنچنان محبوب و پر کاربرد است که بتوان از آن در قالبی دیگر استفاده کرد. امروزه پنجره های چوبی که به تکولوژی چند جداره ای نیز مجهز گشته اند، با قابلیت ترکیب شدن با پروفیل های آلمینیومی و استفاده از لایه های مکمل، می توانند دوشادوش سایر مواد اولیه ساخت پنجره حرکت کرده و با آن ها به رقابت بپردازند.